Werkweek veertien behoort weer tot het verleden. Hoe ‘normaal’ de werkweken meestal verliepen zo bijzonder was deze werkweek. We hebben al een tijdje trammelant met onze aangrenzende buren. Zij hebben namelijk een ontplofte kinderboerderij wens. Ze hebben te veel hanen, kippen, stieren, varkens, wilde-zwijnen en honden. De buren zitten in de bijstand, zijn oud en kunnen niet voor de dieren zorgen. De SPCA is al meerdere keren op bezoek geweest, al blijven de dieren van hun en blijven zij zich vermenigvuldigen. De kippen komen wel eens in de groentetuin, in de tuin of op het bedrijfsterrein. Zij richten best wat schade aan, maar een 100 kilo wegende wilde-zwijn is het toppunt. Naar meerdere waarschuwing richting de buren is zaterdag een keiler, mannetje, geschoten en naar de slachter gebracht. Woensdag was het de beurt aan een kanon van een bagge, vrouwtje. We krijgen aankomende week hoogstwaarschijnlijk wild-zwijn op het menu :p

Daarbij kunnen wij vanuit thuis de bergen, de Zuidelijke Alpen, zien. Sinds twee weken ligt er een laag sneeuw op en dit neemt toe elke keer als het regent. Donderdag nam Jantina mij mee richting de Zuidelijke Alpen. Onder het genot van koffie en typische kiwi ‘lolly cake’ genoten we van het uitzicht.

Het weekend was lekker rustig. Iets waar ik behoefte aan had. Zaterdag ben ik naar Christchurch geweest en daar ben ik naar twee tweedehands winkels geweest. Kleding in NZ is relatief duur tot heel duur. Je betaald bij vele winkels makkelijk $80 NZ dollar (€48,-) voor een trui. In NZ werk je daar zo’n 4 uur voor. Dure trui dus en het kan nog duurder. Het kan ook goedkoper en dan ga je dus naar tweedehands winkels waar je mooie kledingstukken voor een zachte prijs kunt kopen. $10 voor een wollen trui (€6,-), dat kost een Nederland alweer gauw zo’n 50 euro. Je begrijpt nu vast mijn punt en merkkleding wordt in een tweede hands merkkleding winkel ook heel aantrekkelijk. De winkels heb ik niet leeg gekocht, ben maar niet bang. Ik heb gekocht wat ik nodig had. Zondag ben ik mee naar de kerk geweest. Mijn gastgezin is zeer christelijk. Om mijn respect te tonen, en ik was stiekem nieuwsgierig hoe zo’n dienst eruit ziet, ben ik meegegaan. De twee diensten (’s ochtends en ’s avonds) heb ik bijgewoond. Het was simpel weg niet mijn ding. De levenslessen zijn interessant, maar ik ben duidelijk meer een wetenschapper dan gelovig.

Over twee weken ben ik op pad met pap, mam en Sjoerd. Ik kijk er naar uit, al is het vreemd dat ik nu langzaam afscheid aan het nemen ben van NZ en de mensen. Oja mocht je je afvragen of we thuis openhuis houden in de tijd dat wij aan het rond reizen zijn moet ik je helaas teleurstellen. We tijdelijke nieuwe bewoners voor die periode.