Hier volgt een verslag over de afgelopen vier dagen.

Donderdag vertrokken we vanuit het regenachtige Westport (West Coast) naar Kaiteriteri (voet van de Golden Bay). De hele weg heeft het geregend totdat we in Kaiterteri aankwamen, hier scheen dan eindelijk de zon heerlijk. We hebben twee keer een strand wandeling gemaakt over het tropisch uitziende strand. Een strandwandeling was rond het avondeten nog even spannend. Ik wilde namelijk ergens foto’s maken, een soort strand tussen twee eilanden in. Je raadt het misschien al, ik werd binnen een minuut ingesloten door de zee. Survivallend over een constructie van stenen wist ik van het strandje af te komen. Ja,, Lisa was weer blij toen ze weer veilig terug aan wal was. De lodge waar wij sliepen, Kaiteri Lodge, was niet zo’n succes. Het is een tikkeltje luxerere uitvoering van een backpackers hostel. Dus we sliepen met z’n vieren in een kamertje, in een muffe vochtige kamer, niet de meest hygiënische kamer, maar het was gezellig.

Vrijdag vertrokken we naar Collingwood, Golden Bay. Het is een grootte baai die omringd wordt door gigantische bergen. Niets voor niets wordt je aangeraden om voldoende mensenvoer in te slaan voordat je bergen trotseert. Ja, deze bergen waren hoog! Het uitzicht op de top vond iedereen mooi behalve pap met zijn hoogtevrees. Het was een warme middag (woehoe), dus hupste ik in een korte broek. Nog even aan mijn kleurtje werken uiteraard. We hebben ’s middags lang gewandeld over een schelpenstrand met heel veel schelpen en her en der exotische exemplaren. Mam en ik hadden aan het einde van de wandeling beide een zak vol aan de mooiste stenen en schelpen. We konden de schelpen simpel weg niet laten liggen.

Zaterdag ochtend hebben we in de nok van de Golden Bay, Cape Farwell paardgereden. Mam met haar angst voor paarden wilde toch deelnemen en sprong op een paard. We maakte een mooie ronde over het strand terwijl het eb was, reden langs zeeleeuwen af, reden bergen op en ik mocht zelfs even in galop (ik heb geen ervaring met paardrijden). Vooral dat laatste maakte het even iets bijzonderder. Onderweg al rijdend over het strand moest het paard van mam (die al bang is voor paarden) het paard van pap lastigvallen. Uit schrik reageerde het paard van pap zo dat pap van paard werd gegooid en in het water belande. Ja dat was nog eens iets. Iedereen keerde gelukkig weer heelhuids terug. ’s Middags zijn we, alweer ja, over het strand gaan wandelen. Dit keer bij Farwell Spit. 's Avonds zijn we naar Tata Beach gereden. Een strand dat bekend staat om zijnfluoriserende algen. Waar we al bang voor waren werd werkelijkheid. De algen geven enkel licht tijdens warme zomer dagen, als ze in bloei staan. Het strand werd desondanks mooi verlicht door de sterrenhemel (melkwegstelsel, pool ster, etc.).

Zondag, vandaag, zijn we in de ochtend naar Wharariki Beach gegaan. Dit is het strand waar je de bekende olifant rotsformatie kunt bezichtigen. Het mooiste moment om deze rotsformatie of het strand überhaupt te bezichtigen is vroeg in de ochtend, wanneer het eb is. Wat een kanon van een rots is die olifant. Het mooie van al die reisboekjes is uiteraard dat zij de mooiste hoek, het mooiste jaargetij en het mooiste moment van de dag uitgekozen hebben om die ene foto te maken. Als amateur fotograven is het ons aardig gelukt om dit te evenaren. Het geheim is namelijk dat je de olifant alleen in een bepaalde hoek te zien krijgt. Tien meter naar rechts of naar links is de rotsformatie gewoon een grote rots in het water en zie je figuren als een meeuw, hond of een kip in de rots. Vanmiddag hebben wij die gigantische bergen weer getrotseerd en zijn we door gereden naar Nelson. Onderweg hebben we heerlijk gepauzeerd bij een bakkerij en typisch kiwi gebak gehad.

De laatste week breekt bijna aan. Aankomende week zijn wij van plan om plaatsen als Nelson, Picton, Blenheim, Kaikoura en Christchurch te gaan verkennen. Dinsdag gaan wij met een lokale bood mee de Marlborough Sounds in. Hier kijken we erg naar uit. En ja zaterdag is het zover dan vertrekken we terug naar Nederland. Ik heb zin om terug naar huis te gaan, maar Nieuw-Zeeland ga ik missen.