Elk verhaal kent een einde, zo ook mijn avontuur aan de andere kant van de wereld. Hier volgt het lang verwachte blog over de laatste week in Nieuw-Zeeland.

Maandag zijn we vertrokken vanuit Nelson naar Blenheim via de plaats Havelock. Onderweg zijn we in de middle of nowhere gestopt bij een eetcafe om even te pauzeren. Hier hebben mam en Sjoerd dan eindelijk geproefd hoe lekker de Nieuw-Zeelandse pies (vlees taartjes) smaken. Het was een leuke stop om ook even naar de nabij gelegen rivier te lopen en keitje te ketsen. Vooral pap en Sjoerd maakte er een wedstrijd van. Zodra je in de buurt van Blenheim komt volgt de ene naar de andere wijngaarde of soms een bierbrouwerij. Geen wonder dat ze het de wijnstreek van NZ noemen.

Dinsdag gingen we met de Pelorus Mail Boat in Havelock door de Marlborough Sounds varen. ’s Ochtend vroeg gingen we de boot op. De post boot stopt op diverse adressen die enkel via water bereikbar zijn om post, pakketten, vee, boodschappen, etc. af te leveren en neemt eventueel weer post of pakketjes mee. De Pelorus Mail Boat is betaalbaar voor de eigenaar en zijn klanten in de Marlborough Sounds door toeristen en passagiers mee te nemen. De tour was adembenemend, de natuur alleen al was schitterend. We hadden geluk met het weer. Het was eerst bewolkt maar later op de dag klaarde het op. Hierdoor werd de Sound alleen maar prachtiger. Onderweg kwamen vier bijzondere blauwe pinguïns tegen. Jim en Amanda (de eigenaren van de post boot) legde steeds de boot stil om te kunnen genieten van deze kleine beestjes. Later na kwamen we een kleine club Dusky dolfijnen tegen en een poos later een stuk of honderd gewone dolfijnen. Vooral de gewone dolfijnen spelen graag. Ze zwommen graag achter de boot aan of langs en voor de boot uit. Bij deze dolfijnen zag je zowel jonge dolfijnen als volwassen dolfijnen. Erg bijzonder tafereel. Tot het einde van de middag waren we onderweg met de post boot.

Woensdag zijn we vanuit Blenheim eerst naar het noorden gereden naar Picton. Picton is het punt waar je met de veerboot naar het noordelijk eiland kunt. We hebben hier even rond gelopen en zijn daarna richting Christchurch gereden. Onderweg zijn we gestopt bij een bekende stop voor mij. Namelijk vlak voor Kaikoura is een zeehonden pup kolonie onder een waterval. In Kaikoura zelf hebben we onder andere geluncht. We reden die middag/ avond door naar het oude vertrouwde Christchurch.

Donderdag hebben pap, mam en Sjoerd Quake City (het aardbevingen museum van Chch), het Canterburry Museum en de Art Gallery bezocht. ’s Middags voegde ik mij bij te groep, maar eerst ben ik nog even naar, ja ja, het winkelcentrum geweest. Voor de vliegreis wilde ik nog even wat handige spullen als een slaapmasker (erg handig!!) inslaan. ’s Avonds zijn we naar het huis van de Buters gereden. Hier heb ik samen met mam mijn koffer ingepakt. Koffers inpakken vind ik niks aan. Het liefste neem ik hier de tijd voor maar in twee uur tijd was alles van mijn periode in NZ ingepakt en verdeeld over twee koffers.

Vrijdag ochtend heb ik afscheid genomen van mijn huisgenoot, Bianca. Het was apart om afscheid te nemen van de tijd bij de Buters. De twee huisdieren; hond Dai en kat Poema, mis ik wel een beetje. Het waren gewoon gave beesten, zover dat kan :p ’s Middags zijn we naar Akaroa gereden. Hier hebben we heerlijk geluncht, met hoe kan het ook anders, fish and chips. Vanuit Akaroa begint een mooie toeristische route over de bergtoppen van het schiereiland, Sunmer road genaamd. We hebben als afsluiting via deze route terug naar Christchurch gereden. Op deze route zijn verschillende punten waar je mooi uitzicht hebt over de oceaan en/ of de baai van Akaroa.

Zaterdag was het dan zover. De lange reis terug naar huis stond te beginnen. We hebben nog even de laatste souvenirs gehaald, waaronder het bijzondere Edmonds Cookery Book. Dit is een NZ kookboek met typische gerechten uit NZ. Ieder huishouden in NZ heeft wel een boek. Het is te vergelijken met de Nederlandse Blue Band kookboeken. We hebben die dag nog een mooie wandeling gemaakt door het centrum van Chch. Om 18.00 uur lokale tijd vertrokken we per vliegtuig vanuit Christchurch naar Auckland. In Acuckland vertrokken we om 23.00 uur lokale tijd richting Shanghai. De vlucht duurde 12 uur, een lange zit. Met z’n alle hebben we ons die vlucht goed vermaakt met films en hebben we goed geslapen. Mijn buurvrouw wilde een andere stoel dus ineens hadden Sjoerd en ik drie stoelen i.p.v. twee, ideaal!!

Zondag in Shanghai moesten we eerst een tijdelijke visum aanvragen, wachten, onze koffers ophalen, naar de juiste gate lopen, wachten, onze koffers inchecken, wachten, door de douane heen en toen begon het echte wachten. We hadden zo’n vijf uur overstap tijd. Toen het boarden had moeten beginnen (11.45 uur Chineese tijd) bleek dat het chinees grondpersoneel ons niet ging boarden. Het KLM personeel vertelde ons gelukkig wat er aan de hand was. De weercondities boven de vliegroute China uit was te gevaarlijk om doorheen te vliegen. Twee uur moesten wachten tot nieuwe nieuws volgde gelukkig kregen we te horen dat we alvast mochten gaan boarden. Om 14.30 uur zat iedereen in het vliegtuig. De tijd vloog voorbij doordat we een film op hadden gezet. Om 16.30 uur volgde het goede nieuws. Er was een gaatje vrij in het Chineese luchtruim en weg waren we. De vluchtduur was 11 uur en hebben ze weten te verkorte naar 9,5 uur. Om ongeveer 21.00 uur Nederlandse tijd konden we dan eindelijk voet aan wal zetten op Schiphol Amsterdam.