Het lijkt een standaard riedeltje te worden want ja ja werkweek tien vloog voorbij. Weer heb ik een aantal partijen zaad handmatig mogen schonen, heb ik zelfstandig meerdere partijen met een nieuwe machine mogen schonen (een die d.m.v. lucht zaad op gewicht sorteert), heb ik plantjes gepland en eindelijk heftruck leren rijden. Het gaf me veel meer voldoening om meer verantwoordelijkheid te hebben en minder afhankelijk van collega’s te zijn. Het is nog steeds een praktische stage, maar ik ben blij dat het niveau ietsjes gestegen is.

Als Janneke in het weekend niet in Nederland was geweest had ze moeten werken dus had ik verre reizen sowieso niet op de planning staan. Zaterdag ochtend ben ik lekker weer eens gaan mountainbiken. Mijn conclusie is dat ik uit vorm ben. Normaal zat ik in Nederland minstens twee keer per dag op een fiets en nu een keer per maand. Daar gaan mijn fietsbenen. Desondanks heb ik er zeker van genoten. ’s Middags gaf mijn huisgenoot Bianca een feestje vanwege haar verloving met Ruben. Het was een leuk feestje. Het blijft een beetje gênant soms zo’n feestjes doordat je niet iedereen kent, al begint Lisa gewoon tegen random mensen te praten haha. Meestal waren die gesprekken een succes en jammer maar helaas soms ook niet.

Zondag was ik van plan om met Dai de hond op pad te gaan. ’s Middags kwamen er vrienden van Buter’s op bezoek wat me mede heeft doen besluiten om thuis te blijven. De voornaamste reden is de accu van mijn auto die heeft namelijk kuren. Hij moet nagekeken worden maar ik zit in principe te wachten totdat de auto een derde keer niet wil starten zodat Arjen eindelijk de auto naar de garage brengt. Met die onzekerheid durfde ik het niet aan om met Dai de omgeving verder te gaan verkennen. Ik zie het namelijk gebeuren dat ik alweer een vreemde om hulp moet vragen om mijn auto te kunnen starten. We hebben ’s middags een lekkere wandeling gemaakt bij 26 graden en er was geen wolkje aan de lucht.

Nog 55 dagen totdat ik weer voet aan wal zet in Nederland. Ik geniet volop van Nieuw-Zeeland al weet ik dat ik ook erg uitkijk om weer terug in Nederland te zijn. Jullie, de mensen uit mijn omgeving, mis ik van Nederland het meest en ik zou graag al die leuke evenementen bij willen wonen. Tot die tijd dat ik met pap, mam en Sjoerd op het vliegtuig terug naar huis stap ga ik nog vele avonturen beleven en veel foto’s maken. Deze week heb ik te weinig foto’s gemaakt om die op de blog te plaatsen. Die houden jullie nog van mij te goed.

Tot over een week! :)