Dag 74

Het lijkt een standaard riedeltje te worden want ja ja werkweek tien vloog voorbij. Weer heb ik een aantal partijen zaad handmatig mogen schonen, heb ik zelfstandig meerdere partijen met een nieuwe machine mogen schonen (een die d.m.v. lucht zaad op gewicht sorteert), heb ik plantjes gepland en eindelijk heftruck leren rijden. Het gaf me veel meer voldoening om meer verantwoordelijkheid te hebben en minder afhankelijk van collega’s te zijn. Het is nog steeds een praktische stage, maar ik ben blij dat het niveau ietsjes gestegen is.

Als Janneke in het weekend niet in Nederland was geweest had ze moeten werken dus had ik verre reizen sowieso niet op de planning staan. Zaterdag ochtend ben ik lekker weer eens gaan mountainbiken. Mijn conclusie is dat ik uit vorm ben. Normaal zat ik in Nederland minstens twee keer per dag op een fiets en nu een keer per maand. Daar gaan mijn fietsbenen. Desondanks heb ik er zeker van genoten. ’s Middags gaf mijn huisgenoot Bianca een feestje vanwege haar verloving met Ruben. Het was een leuk feestje. Het blijft een beetje gênant soms zo’n feestjes doordat je niet iedereen kent, al begint Lisa gewoon tegen random mensen te praten haha. Meestal waren die gesprekken een succes en jammer maar helaas soms ook niet.

Zondag was ik van plan om met Dai de hond op pad te gaan. ’s Middags kwamen er vrienden van Buter’s op bezoek wat me mede heeft doen besluiten om thuis te blijven. De voornaamste reden is de accu van mijn auto die heeft namelijk kuren. Hij moet nagekeken worden maar ik zit in principe te wachten totdat de auto een derde keer niet wil starten zodat Arjen eindelijk de auto naar de garage brengt. Met die onzekerheid durfde ik het niet aan om met Dai de omgeving verder te gaan verkennen. Ik zie het namelijk gebeuren dat ik alweer een vreemde om hulp moet vragen om mijn auto te kunnen starten. We hebben ’s middags een lekkere wandeling gemaakt bij 26 graden en er was geen wolkje aan de lucht.

Nog 55 dagen totdat ik weer voet aan wal zet in Nederland. Ik geniet volop van Nieuw-Zeeland al weet ik dat ik ook erg uitkijk om weer terug in Nederland te zijn. Jullie, de mensen uit mijn omgeving, mis ik van Nederland het meest en ik zou graag al die leuke evenementen bij willen wonen. Tot die tijd dat ik met pap, mam en Sjoerd op het vliegtuig terug naar huis stap ga ik nog vele avonturen beleven en veel foto’s maken. Deze week heb ik te weinig foto’s gemaakt om die op de blog te plaatsen. Die houden jullie nog van mij te goed.

Tot over een week! :)

Dag 67 - Hanmer Springs

Leuk dat je weer een nieuwe blog van mij leest. Zit je er klaar voor? Ja? Daar gaan we :p

(Werk)week negen vloog letterlijk voorbij. Dit kwam deels door Anzac Day waardoor de week uit vier werkdagen bestond. De gehele werkweek heb ik me beziggehouden met het handmatig schonen van zaadpartijen. Tussendoor kwamen er kleine klussen tussendoor als planten ophalen bij een ander bedrijf, de zaadschoningsmachine reinigen, koolplantjes planten en kleine partijen zaad schoonmaken. Dit soort werk heeft mijn voorkeur binnen Ariki Seed.

Zaterdag ben ik met Janneke vertrokken naar Hanmer Springs. Dit is een plaats dat meer landinwaarts ligt ten opzichte van Christchurch. Halverwege zijn we gestopt in Waikari. Hier hebben we onder begeleiding een tocht door de bergen van de Weka Pass met paarden gedaan. Janneke heeft veel ervaring met paarden en ik vrijwel geen. Desondanks was het een leuke tocht met mooi uitzicht over de Pass en de paarden maakte het extra bijzonder. Tegen de avond zijn we doorgereden naar Hanmer Springs zelf. Hier hebben we nadat we een onhandige hamburger gegeten hadden (lees handen en gezicht onder de saus) wat cafés bezocht. Hier kon ik mijn hobby uitoefenen, namelijk wat lekkere nieuwe (speciaal) biertjes proeven. Wij sliepen die nacht in een schattige tweepersoons blokhut.

Zondag hebben we heerlijk uitgeslapen. De tweede keer in twee maanden tijd dat het kon, whoehoe. In de ochtend zijn we naar een spa gegaan. Om de thermaal baden staat de plaats Hanmer Springs bekend. In de spa hebben Janneke en ik een heerlijke massage gehad. Iets waar we beide echt behoefte aan hadden. Weer een activiteit op mijn bucketlist die ik kan afvinken. Naar een wandeling door de plaats zijn we naar huis gereden.

Dit weekend terwijl we onderweg waren naar Hanmer Springs kreeg Janneke te horen dat een dierbare van haar plots is komen te overlijden. Zij gaat daarom voor een week terug naar Nederland.

Janneke en ik zijn van plan om de eerst volgende keer als we weer samen weer op pad kunnen in het weekend naar de west coast te gaan. De natuur moet daar adembenemend zijn. Tevens zijn pap, mam, Sjoerd en ik nu begonnen met het uitstippelen van onze reis door Nieuw-Zeeland.

Dag 60 - Kaikoura

Nu dat werkweek acht erop zit kan ik zeggen dat ik over de helft ben van mijn stageperiode in Nieuw-Zeeland.

De eerste drie dagen van de werkweek heb ik de gehele dag geschoffeld. Op dinsdag avond vierde een klasgenoot van mij, Kim, haar verjaardag. Donderdag hebben we namens Ariki Seed een vriend van Arjen en Jantina geholpen met zijn wijngaarde door te helpen bij het oogsten van druiven. ’s Avonds hadden wij een afscheidsdiner bij een leuk Japans restaurant. Een collega van mij is naar 12 jaar gestopt bij Ariki Seed. Het is een traditie om op je laatste werkdag iets speciaals te doen. Vrijdag heb ik me bezig mogen houden met het planten van koolplantjes. Zeer pijnlijk werk voor je knieën kan ik nu zeggen.

Dit weekend waren Janneke en ik van plan om een nieuw deel van NZ te ontdekken. Ik kan alvast zeggen dat het niet helemaal is gelukt. Wij zijn zaterdag vertrokken naar Kaikoura. We hebben aldaar eerst Kaikoura verkent en een planning gemaakt voor de volgende dag. ’s Avonds zijn we bij een bar/ restaurant gaan uiteten en zijn een beetje uitgeweest. De laatste keer dat ik uit ben geweest was met carnaval dus het was leuk om weer in een kroeg te zijn. Die nacht hebben zowel Janneke als ik niet goed geslapen. Onze kamergenoot vond het blijkbaar niet warm genoeg op de kamer en had de kachel aangezet. Wat een feest was dat! Toen wij zwetend wakker werden konden we niet meer verder slapen.

’s Morgens hadden wij de activiteit kajakken op de planning staan. Met een klein clubje van vier man en twee begeleiders gingen we de zee op. Lekker peddelen en opzoek naar dolfijnen en zeehonden. En ja hoor wij hoorde bij de gelukkigen, want de dolfijnen kwamen graag kijken en met ons spelen. Ze zijn door hun snelheid erg moeilijk vast te leggen op beeld. De mannelijke zeehonden die wij tegenkwamen waren lekker lui een dutje aan het doen op de rotsformaties in de zee. Een zeer groot nadeel van deze activiteit was dat ik erg zeeziek ben geworden. Eenmaal op de open zee gaat het er wild aan toe. We hebben om die reden ’s middags beide rustig aan gedaan en hebben we rustig door Kaikoura gewandeld. Janneke was er namelijk ook niet helemaal lekker aan. Iets ten noorden van Kaikoura zijn we naar een waterval gegaan. Hier troffen we onder de waterval tientallen zeehonden pups aan. Het was zeer aandoenlijk om deze kleine beestjes met elkaar te zien spelen.’s Avonds zijn we toch terug naar huis gereden. Het enige wat wij wilden was ons eigen bed.

Vandaag, maandag ochtend, zijn we naar het Antarctisch Centrum geweest. Vandaag hebben de meeste kiwi’s een vrije dag doordat het Anzac Day is in NZ en Australië. Een soort Nederlandse 4 mei, waarbij stil gestaan wordt bij de vele verliezen die NZ heeft gekend, in de eerste wereldoorlog met name. Vele missies en onderzoeken naar het Antarctisch gebied worden georganiseerd in Christchurch en vertrekken ook vanuit Christchurch. In het centrum wordt duidelijk welke onderzoeken er zijn uitgevoerd, wat het nut van Antarctica is ten opzichte van de rest van de wereld en er was een simulatie van het weer op Antarctica. Het is een interessant museum al vonden Janneke en ik de husky’s en de pinguïns bij het museum iets leuker. De husky’s kon je lekker aaien en Janneke is nu gek op ze. Vervolgens zijn we naar het Canterbury Museum geweest. Het is een soort Limburgs Museum. Er waren diverse interessante tentoonstellingen.

Hoogstwaarschijnlijk gaan wij het aankomend weekend leuke activiteiten doen in Hammer Springs en gaan we onszelf verwennen bij een van de vele spa’s die deze plaats kent. Het klinkt in ieder geval als muziek in mijn horen haha.

Dag 53

Werkweek numero zeven begon met een leuke opdracht namelijk schilderen. Het heeft niks met mijn studie te maken, al vond ik het erg leuk om een constructie (van 3 bij 4 meter), om een zaadschoningsmachine heen, te schilderen. Verder heb ik me beziggehouden met inderdaad ‘schoffelen’..whoehoe! Afgelopen vrijdag was de deadline van mijn onderzoeksplan. Ik ben erg benieuwd hoe de docent mijn plan gaat beoordelen. Het verslag is vanwege mijn meeloopstage kort en in het Engels. We gaan het zien!

Terwijl ik woensdag middag de tijd had gekregen van Arjen om aan mijn onderzoeksplan te werken zat ik naar mijn favoriete Nederlandse radiozender 3FM te luisteren. De radio dj vroeg of iedereen die luisterde zich wilde melden. Ik dacht ‘laten we eens gek doen’. En ja hoor om vier uur ’s nachts (NL tijd) was ik op de Nederlandse radio haha. De dj vond het jaloersmakend dat ik een bericht had gestuurd vandaar mocht ik geen berichtjes meer sturen. Al wenste hij me wel succes met mijn stage en mijn onderzoeksplan. Ik vond het geweldig.

Vrijdagavond ben ik met een jeugd groep film gaan kijken. Het was erg gezellig om met z’n alle buiten in de kou onder een pak dekens op een groot scherm film te kijken. Al werd in een deel van de film Spaans gesproken wat Duits ondertiteld werd, dus mocht ik het voor de groep naar het Engels vertalen:)

Zaterdagochtend ben ik allereerst heerlijk gaan mountainbiken. Ik vond het heerlijk om ook in NZ mijn sport uit te kunnen oefenen. Het is zeker iets wat ik vaker wil gaan doen in de weekenden of op een vrije dag. ’s Middags ben ik naar de botanische tuinen in Christchurch geweest. De muggen daar hebben prachtige joekels van muggenbulten achtergelaten. In de botanische tuinen heb ik lekker rond gewandeld en een stuk door het stadscentrum. Binnenkort wil ik graag nog naar een aantal musea in de stad.

Zondag ben ik met Dai, de hond, op pad geweest. We hebben een tocht gedaan langs de kustlijn. Eerst ben ik naar Taylor’s Mistake gereden, een baai waar helaas geen honden op het strand mogen. Dan maar vanuit de duinen naar de natuur en de surfers kijken. Vervolgens heb ik een ronde gewandeld bij de Godley Heads. Wat een verschrikkelijke weg erna toe was dat. Een eenbaansweg met rechts rotsen en links de afgrond. Bij een tegenligger moet je hopen dat er een baai in de buurt is. Bij de Godley Heads zijn nog verschillende gebouwen te bezichtigen die NZ heeft gebouwd rond de WW II. Ik wilde nog door rijden naar een aantal andere plaatsen. Doordat de weg erna toe afgesloten was kon ik of ver omrijden of terug naar huis gaan. De schemering zette zich in dus besloot ik om naar huis te gaan en een film avond te houden.

Het was een rustig weekendje om bij te komen en toch nog van alles te beleven. Volgend weekend staat dan eindelijk Kaikoura op de planning. Tevens wil ik mededelen dat ik mijn vorige stage bij Limgroup in totaliteit heb afgerond met een 7,9. In HAS termen een 10. Hoger dan een 8 krijg je niet. Ik ben meer dan tevreden met dit punt:)

Dag 46

Na de dip die ik vorige week had startte mijn zesde werkweek niet erg lekker. Jantina en ik hadden vervolgens een goed gesprek wat tot een hoop opheldering heeft geleidt. Het grootste probleem zat hem in het feit dat ik nauwelijks communiceerde met het gezin. Denk aan het echt mengen in gesprekken tijdens het avondeten. Met dat verhaal wilde ik jullie laten weten dat naast de mooie plekken die ik ieder weekend bezichtig er ook minder leuke kanten zitten aan deze reis.

De werkzaamheden waarmee ik me vorige week met name heb beziggehouden waren schoffelen, het schoonmaken van de zaadschoningsmachine en verven. Het is vrij simpel werk, maar werk dat er eenmaal bij hoort.

Op naar het weekend. De reis naar Kaikoura is verzet dit kwam door de volgende activiteit. Zaterdag ben ik onder begeleiding van een vriend van het gezin, Jannie (een Zuid-Afrikaan), Janneke en Mary-Anne (vriendin van het gezin) gaan cave streamen. Een cave stream is een rivier dat onder een berg doorloopt. Dit heeft een grottenstelsel als gevolg. Deze vorm van sport lijkt op canyoning. Het ene moment loop je tot je navel in koud water, spring je van steen naar steen, klim je via een watervalletje omhoog, etc. Het was een leuk avontuur en is zeker voor herhaling vatbaar. Vervolgens zijn Janneke en ik naar Arthur’s Pass gegaan. Hier zijn we de waterval Devils Punchbowl Falls gaan bekijken. De exacte hoogte van de waterval weet ik niet, al was het prachtig om te zien. Zij is in het echt nog vele malen mooier dan op film of op foto. Als afsluiter van de dag gingen Janneke en ik naar een etentje van de gemeenschap waar onze gastgezinnen deel van uitmaken. Het was erg leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en een avond gezellig samen te zijn onder het genot van lekker eten en drinken.

Zondag zijn Janneke en ik naar het Orana Wildlife Park geweest. Het Wildlife Park is een soort dierentuin in het klein en hebben de dieren vele grotere kooien dan je in de meeste dierentuinen ziet. De meest bijzondere dieren die ik heb gezien waren de kiwi’s uiteraard, Tasmaanse duivels, jachtluipaarden, tijgers, stokstaartjes en inheemse vogels. Vervolgens ben ik met Janneke meegegaan naar een winkelcentrum. Uiteraard kon ik het niet laten om mezelf te verwennen met iets leuks.

Inmiddels ben ik al meer dan zes weken in New Zealand en over twaalf weken heb ik al één nacht in mijn eigen bed in Nederland geslapen. Tot die tijd staan er nog vele leuke reizen op het programma :)

Dag 40

Na het weekend Queenstown had ik een dip in mijn vijfde werkweek. Na al die leuke verhalen over Nieuw-Zeeland volgt nu een alinea over de keerzijde van mijn leven in NZ.

Na een weekend vol indrukken valt een werkweek al snel saai te noemen. Vooral als je aan mijn lijst met standaard werkzaamheden ‘schoffelen’ toe mag voegen. Het is werk wat ook gedaan moet worden, maar de uitdaging daarin is ver te zoeken. Vooral als je nagaat hoe leerzaam, uitdagend en leuk mijn stage bij Limgroup was. Mijn gastgezin is erg goed voor me en er wordt best weleens gelachen, al heb ik er veel moeite mee om me erbij te voelen horen. Overdag zijn de Buter’s mijn werkgevers en ’s avonds mijn gastouders. Dit is geen ideale combinatie kan ik je vertellen en ik merk een duidelijk (cultuur)verschil. De Buter’s zijn van origine Nederlands, al zijn ze zeer gelovig, hebben totaal andere interesses, doen ’s avonds niks samen en communiceren anders dan ik gewend ben. Dit heeft grote invloed op het feit dat ik niet mezelf kan zijn. De Lisa die jullie kennen kan ik hier niet zijn. Het is moeilijk uit te leggen, maar leuk vind ik het echt niet. Ondanks dat ik niet de positieve, sarcastische, grappen makende, vrolijke kwebbeltante kan zijn doe ik elke dag mijn best om deze stage tot een goed einde te laten komen.

Over na het weekend. Zaterdag ben ik naar het centrum van Christchurch geweest. De gevolgen van de aardbeving, 22 februari 2011, zijn nog goed zichtbaar in de stad. In het kort heeft de aardbeving voor een ingezakte geleipudding gezorgd. Het centrum was de plaatst waar je moest zijn. Door ingestorte en onveilig verklaarde gebouwen zijn delen van het centrum over de stad verspreid geraakt. Als je iets specifieks in de stad wilt hebben is de kans aanwezig dat je de hele stad door kunt crossen. Het earthquake museum is daarbij interessant om te bezichtigen. De verhalen die je daar hoort van slachtoffers en nabestaanden zijn hartverscheurend. Iets waar Lisa voldoening uit kan halen is winkelen en dat kan je zeker in Christchurch. Moet je wel houden van crossen door de stad met al zijn verkeerslichten.

Zondag ben ik met Janneke naar Akaroa geweest. Janneke (22) is een jongedame die van origine uit Oss komt. Ze heeft zo’n drie jaar in Canada gewoond en woont en werkt nu voor onbepaalde tijd in Nieuw-Zeeland. Om in Akaroa te komen moet je vaak bergop en bergaf rijden en er zitten veel (enge) bochten in de weg. Ik vind dat ik nu kan zeggen dat ik weet hoe je berg moet rijden in NZ. Dat is niet te vergelijken met de bergen in Europa. Al vond ik Akaroa zelf niet veel aan, was het wel erg gezellig om met Janneke op pad te zijn en de natuur te bewonderen. Het schiereiland waar Akaroa zich op bevindt is werkelijk prachtig om vanaf Summit Road te bewonderen. Er is een punt waar je links de baai van Akaroa ziet en rechts de oceaan. Het was helaas niet mogelijk om het foto vast te leggen.

Het aankomend weekend ga ik met Janneke naar Kaikoura. Het is onder andere de bedoeling dat we tussen de zeehonden en dolfijnen gaan kanoën. Hoe vet! Daarbij ga ik proberen om mijn hobby mountainbiken hier op te pakken. Sorry Julien maar die fietsbenen wil ik toch enigszins proberen te behouden.

Dag 34 - Queenstown

Mijn vierde werkweek bij Ariki Seed was een normale werkweek. Doordat het weekend zo’n gaaf avontuur was ga ik snel over naar het weekend. De bijbehorende foto’s kun je vinden onder de naam ‘Deel 4 - Queenstown’.

Vrijdag ochtend vertrok ik naar mijn twee klasgenoten, Kim en Naomi. Zij wonen in de buurt van Rakaia waar zij tevens stage lopen. Het is letterlijk de middle of nowhere. Mijn navigatie kon het stuk niemandsland niet vinden dus ben ik met behulp van de kilometerteller en een screenshot van Google Maps naar hun toegereden. Om bij hun te komen moest ik het laatste stuk over 9 km onverharde weg rijden. Zoiets zie je niet gauw in Nederland.

Via een vrij gebruikelijke route reden we met z’n drieën naar het zuiden richting Queenstown. De mooiste tussenstop op de heenweg was Lake Tekapo. Een adembenemend ijsblauw meer wat pas tot zijn recht komt als je op de berg Mt John (1030 m) staat. Het werd alleen maar smakelijker toen we op Mt John een overheerlijke tosti met een cappuccino on the site op aan het eten waren. Nog geen uur rijden verder ligt Lake Pukaki waar je in de verte de bekende berg Mt Cook zou moeten kunnen zien. Helaas was het dusdanig bewolkt dat ik enkel de voet van de berg kon zien. Google ‘Mt Cook’ en ik beloof je dat je adembenemende foto’s zult zien. Vanaf Lake Tekapo tot aan Queenstown zag je op de route als maar prachtige bergen. Telkens volgde de ene berg een andere kanon van een berg op. Het uitzicht was steeds alsof je door meerdere schilderijen reed. Rond de avond kwamen aan in Queenstown en zijn we direct naar ons hostel The Black Sheep gegaan. Nadat we heerlijk bij een tapas restaurant hadden gegeten zijn we Queenstown gaan verkennen.

Zaterdag hebben we geraft op de Shotover River in Queenstown (de goudrivier). De weg erna toe was doodeng. De gids in de bus vertelde dat de weg na de Shotover River in de top 3 van de gevaarlijkste wegen ter wereld staat. Wat een aangename rit was dat…niet. Aan de ene kant van de weg had je de berg en aan de andere kant het ravijn. Gelukkig was de buschauffeur een pro. Het eerste deel van de goudrivier had de gevaarlijkheidsniveaus 1 en 2 (van de 5 niveaus) waarna het overging na niveau 4. Door teamwork en onze gids zijn wij niet omgeklapt en is er niemand uit de boot gevallen. Oke oke, telkens toen de gids zei jullie mogen nu vrijwillig het water in zat Lisa al in het water te dobberen. Het was een hele leuk activiteit met veel humor en sensatie. ’s Avonds zijn we naar een -5 graden Celcius bar geweest. Het barretje stelde niet veel voor, toch was het een erg leuke en gezellige avond.

Zondag was een ‘spannende’ dag. De dag begon allereerst met de activiteit ‘de Luge’. Een soort rodelbaan. De Luge is een leuke activiteit al vind ik de rodelbanen in Duitsland vele malen vetter. ’s Middags zijn Kim en ik gaan bungy jumpen. Een van onze bucket list activiteiten. Ons werd geadviseerd; als je gaat bungee jumpen, doe het dan goed. Dus in plaats van een brug op 43 meter hoogte zijn wij van een zwevend station op 134 meter hoogte gesprongen. Omdat het kan! We deden het zowat in onze broek en verklaarde onszelf helemaal voor gek. Al moet ik achteraf zeggen dat je de eerste paar tellen van de sprong jezelf nog steeds voor gek verklaard, maar al vrij snel ervaarde ik een hoop adrenaline en blijdschap. Wat een kik gaf het!

Maandag zijn wij via de oostkust terug gereden naar Rakaia en Christchurch. De heenweg waren wij netto 6,5 uur onderweg en op de terugweg zo’n 10 uur. Deze route was ook indrukwekkend. In Wanaka zijn we o.a. even gestopt. Dit stadje kent weer een prachtig ijsblauw meer. De route van het westen naar het oosten van eiland is mooi en je komt vaak voor een uur geen dorpjes tegen. De route van de oostkust naar het noorden was saai vond ik. Al leken sommige weilanden erg op die van Nederland. Echt heimwee heb ik niet al mis ik diverse dingen toch wel een beetje.

Nog een tip ga in een hostel niet op een achtpersoons kamer slapen met Israliërs. Ze snurken, hebben stink voeten, schijnen met hun zaklamp 's nachts in je gezicht, slapen naakt, hebben nooit van fluisteren gehoord en hun telefoons ook niet. Einde haha.

Dag 25

De afgelopen werkweek is voorbij gevlogen. Met name heb ik me bezig gehouden met diverse schoningsprocessen van verschillende groentezaden, heb ik mee zaad geoogst en heb ik een nieuwe taak tot me gekregen. Naast zaadvermeerdering doet Ariki Seed ook aan rasechtheid toetsen. Zo beoordeel ik nu zo’n 16.000 planten van een gewas op fertiliteit. Dit houdt in dat ik na de meeldraden van elke plant kijk. Wanneer pollen zichtbaar zijn op de meeldraden kan deze zich voortplanten. Er zijn bedrijven die dat juist niet willen. Een reden kan zijn dat concurrenten de planten niet kunnen gebruiken voor bijvoorbeeld het ontwikkelen van nieuwe rassen.

Vrijdag middag ben ik met Jantina op pad geweest naar Christchurch. Wij zijn samen naar het Nederlands café/ winkel geweest. Veel hoef je er niet van voor te stellen. Vooral in het café is de aankleding meer een verzameling van Nederlandse collectors items. Het ademt niet echt Nederlands. Desalniettemin heb ik na vier weken een vlees kroket gegeten met mosterd en heb ik mijn lievelings spekjes kunnen kopen. De enige echte Frisia spekjes,, hhmmmm! Vervolgens heb ik met Bianca en een onze visite van het weekend, Becks, gewinkeld in de grote shopping mall ‘Westfield’ in Christchurch.

Zaterdag ben ik samen met Dai de hond naar de Rakaia Gorge gegaan. Deze rivier ligt een uur rijden naar het zuiden van mijn thuis in NZ vandaan. Het was een lekkere warme dag en het uitzicht was gewoon adembenemend. Hemelsblauw water omringt door prachtige natuur. Zowel de planten, als de fluitende vogels als de vogels die graag naast jou komen zitten (omdat ze van nature niet mensenschuw zijn) waren een prachtige ervaring. Hier heb ik een route gelopen en ben ik soms van het pad afgeweken om aan de waterkant te gaan zitten. Het was een mooie plaats om te relativeren.

Zondag was een rustige en hete dag. ’s Morgens ben ik even naar Christchurch geweest om naar drie weken problemen met mijn NZ simkaart eindelijk een NZ’s mobielnummer te hebben. Het was verder een dag om allerlei saaie maar belangrijke dingen af te werken als de administratie en de was..heujh!

Het aankomende weekend staat er een spannende en leuke reis op de planning. Dan ga ik namelijk met mijn klasgenoten Kim en Naomi naar het zuiden van het zuidelijk eiland namelijk naar Queenstown. De plaats om een lekker lang weekend te genieten van onder andere extreme sports. We hebben er al zin in met z’n drieën!